miércoles, 14 de abril de 2010

El castaño milenario

En Laroles encontamos la ruta que va hasta el castaño milenario. Empezamos por las temidas cuestas alpujarreñas pero al coger algo de altura la cosa se suaviza. Los riachuelos se cruzan por los caminos obligando a esquivar las aguas entre las piedras para no mojarse las zapatillas.





No es una roca....no es barro....es una mierda!!!!menudos pasteles nos encontramos!!



Al final del barranco nos encontramos con una presa y una bajada de agua fuerte por lo que el puente que supuestamente estaría allí no estaba y tuvimos que atravesar el rio por un tronco colocado allí. Como estaba poco fiable crucé para tantearlo y conseguimos pasar sin mucho problema.





No tardamos en ver el castaño milenario con su gran troco y sus largas ramas. Aún queriendo abrazarlo no pudimos.



4 comentarios:

Miriam dijo...

Si que estava criat el "castaño milenario", entre els tres no aplegavem ni a la mitat.

Anónimo dijo...

M´agrada el castaño milenario!! k chuli!! esteu fets uns elfos!! m´alegre molt que ho pasareu be fent el cabra i creuan els rius!! molts besets guapos!!!
bri
per cert, molt xula la "doble aparición" eixa!!

Morning Star dijo...

Aixó de "no mojarse las zapatillas" he sentit que algú va fer just el contrari, no?.

Brutal el "castaño milenario", encara que més espectacular és la merda eixa, que ni Arale l'haguera feta igual.

Jorge dijo...

Impossible no agafar un palo per a punxar la merda!!!!
Les sabatilles no sé, pero "había más cosas mojadas"!!!!